Zielig!

Dat doet allemaal maar.Krautsurfer schreef: ↑19 nov 2018, 10:52
Ik heb 'm nog maar net wegens 'duurt lang' met de post.
Inmiddels heb ik 'm al twee keer beluisterd.
En ik geef een swap altijd even de tijd om te bezinken.
Zo ook nu.
De eerste besprekingen zullen begin deze week plaatsvinden.
Stay tuned.
*Shoebiedoeaaaa!*
de deken komt er aan, minstens één broeder ver.
Dat vermoeden heb ik bij Kraut ook.Siegfried Stahl schreef: ↑21 nov 2018, 10:00Ik heb zo het idee dat julie allebei een swap hebben binnegekregen waar je geen bal aan vindt? Toch?
Is dat eigenlijk niet hoe het meestal gaat? Die indruk heb ik althans. En het zelf maken van een compilatie is natuurlijk meestal ook veel leuker dan de door iemand anders uitgekozen muziek te moeten uitzitten.Siegfried Stahl schreef: ↑21 nov 2018, 10:00Ik heb zo het idee dat julie allebei een swap hebben binnegekregen waar je geen bal aan vindt? Toch?
Je zit er naast.Siegfried Stahl schreef: ↑21 nov 2018, 10:00Ik heb zo het idee dat julie allebei een swap hebben binnegekregen waar je geen bal aan vindt? Toch?
Louter leuke liedjes niet!Kryptozoid schreef: ↑21 nov 2018, 13:15Is dat eigenlijk niet hoe het meestal gaat? Die indruk heb ik althans. En het zelf maken van een compilatie is natuurlijk meestal ook veel leuker dan de door iemand anders uitgekozen muziek te moeten uitzitten.Siegfried Stahl schreef: ↑21 nov 2018, 10:00Ik heb zo het idee dat julie allebei een swap hebben binnegekregen waar je geen bal aan vindt? Toch?
Zullen wij dat eens samen doen?Siegfried Stahl schreef: ↑21 nov 2018, 10:00Ik heb zo het idee dat julie allebei een swap hebben binnegekregen waar je geen bal aan vindt? Toch?
Hadden er maar louter leuke liedjes op gestaan he?
Volkomen ruk dus eigenlijk?Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00Dan nu de bespreking.
Ik heb geen idee welke artiesten d'r op staan. Ik ga er wel een paar keer een gooi naar doen, maar verwacht er niet teveel van. Maar maakt niet uit, als geheel was de swap erg genietbaar. Goed bezig geweest, Ho!
Dan nu:
De nummers.
Nummer 1:
Een kalm intro, licht dreigend.
Zelfs een muezzin met een Allahu Akbar op zo'n vier minuten.
Meer statisch geruis, gemompelde flarden. Best okee, eigenlijk. Goede start ook.
Dit nummer schept bepaalde verwachtingen.
Kijken of die waar gemaakt gaan worden met nummer 2.
Nummer 2:
Stilte.
Geknars en gepiep, als van een oude machine.
Die vervolgens een uptempo ritme inzet. Viool d'r bij. Goede opvolger van nummer 1, tot zover gaat het goed. zwaarmoedig, maar met meer urgentie.
Dan door met:
Nummer 3:
We hebben voor nu de ambient achter ons gelaten, en gaan verder met een krassend zwaar ritme, dat geleidelijk aan meer wordt ingevuld, maar wellicht wat prematuur eindigt.
Dus dan nummer vier:
Ruisende en knarsende geluiden, beetje alsof er een digitaal bos door de shredder gaat. Had wat beter uitgewerkt kunnen worden, had meer in gezeten. Wellicht op de rest van het album waar dit vandaan komt?
Sluit blijkbaar hoofdstuk 1 af, want er komt iets nieuws, en wel:
Nummer vijf!
Dit klinkt als een jam van m'n ouwe band! Ik zweer je! Totdat de zang begint. Wij hadden een zanger. Dit hier is een bozige zangeres. Op zich klinkt dit erg leuk, maar het is erg repetitief, er gebeurt verder weinig in dit nummer om de aandacht vast te houden. Al is het basismotief an sich best de moeite waard. Benieuwd wie dit zijn.
Nummer zes bouwt verder op nummer vijf, maar dan een stuk voller en wat dreigender. Met, zowaar, saxofoon! Dit klinkt eigenlijk best wel als een nummer dat ik op mijn swap richting jou heb gezet. De zanger klinkt een beetje als een gedomesticeerde Gibby Haynes van The Butthole Surfers. Misschien zijn het zelfs wel de Butthole Surfers, van een wat later album. Zou me eigenlijk niks verbazen.
Dan nu:
Even pauze.
Oordeel tot nu toe:
Puik. Ik vind de opbouw met die dreigende rustige ambient in het begin naar steeds verder ingevulde ambient nummers met steeds meer nadruk op ritme goed gelukt. De break naar nummer vijf is een wake-up call. Maar vooral nummer zes is geslaagd. Ik denk echt dat het de Butthole Surfers zijn.
![]()
Zullen wij dat eens samen doen?Siegfried Stahl schreef: ↑21 nov 2018, 10:00Ik heb zo het idee dat julie allebei een swap hebben binnegekregen waar je geen bal aan vindt? Toch?
Hadden er maar louter leuke liedjes op gestaan he?
Red Sugar van Winter Family. Komt van één van mijn top 10 platen.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00
Nummer 1:
Een kalm intro, licht dreigend.
Zelfs een muezzin met een Allahu Akbar op zo'n vier minuten.
Meer statisch geruis, gemompelde flarden. Best okee, eigenlijk. Goede start ook.
Dit nummer schept bepaalde verwachtingen.
Kijken of die waar gemaakt gaan worden met nummer 2.
Eén van de betere platen van 2018. Tenminste, volgens Richardus en ondergetekende.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00Nummer 2:
Stilte.
Geknars en gepiep, als van een oude machine.
Die vervolgens een uptempo ritme inzet. Viool d'r bij. Goede opvolger van nummer 1, tot zover gaat het goed. zwaarmoedig, maar met meer urgentie.
iKer schreef: ↑21 nov 2018, 19:21Zullen wij dat eens samen doen?Siegfried Stahl schreef: ↑21 nov 2018, 10:00Ik heb zo het idee dat julie allebei een swap hebben binnegekregen waar je geen bal aan vindt? Toch?
Hadden er maar louter leuke liedjes op gestaan he?
Ik vind jouw smaak dusdanig excentriek dat me dat daadwerkelijk leuk lijkt.
En zo klinkt het soms dagenlang in mijn hoofd. Met een drone die maar doordronet.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00Dan door met:
Nummer 3:
We hebben voor nu de ambient achter ons gelaten, en gaan verder met een krassend zwaar ritme, dat geleidelijk aan meer wordt ingevuld, maar wellicht wat prematuur eindigt.
Ik ben dol op ruis.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00
Dus dan nummer vier:
Ruisende en knarsende geluiden, beetje alsof er een digitaal bos door de shredder gaat. Had wat beter uitgewerkt kunnen worden, had meer in gezeten. Wellicht op de rest van het album waar dit vandaan komt?
Sluit blijkbaar hoofdstuk 1 af, want er komt iets nieuws, en wel:
It's not repetition, it's discipline!Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00Nummer vijf!
Dit klinkt als een jam van m'n ouwe band! Ik zweer je! Totdat de zang begint. Wij hadden een zanger. Dit hier is een bozige zangeres. Op zich klinkt dit erg leuk, maar het is erg repetitief, er gebeurt verder weinig in dit nummer om de aandacht vast te houden. Al is het basismotief an sich best de moeite waard. Benieuwd wie dit zijn.
Om maar bij de invloedendiscussie te blijven; dit nummer staat erop omdat het geweldig is, maar ook omdat het me ontzettend aan PiL doet denken. Vooral de zang natuurlijk, maar ook de sound is ietwat irritant. Wat vind jij van die vergelijking?Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00
Nummer zes bouwt verder op nummer vijf, maar dan een stuk voller en wat dreigender. Met, zowaar, saxofoon! Dit klinkt eigenlijk best wel als een nummer dat ik op mijn swap richting jou heb gezet. De zanger klinkt een beetje als een gedomesticeerde Gibby Haynes van The Butthole Surfers. Misschien zijn het zelfs wel de Butthole Surfers, van een wat later album. Zou me eigenlijk niks verbazen.
De pauze komt eigenlijk na het volgende nummer, maar dat is je vergeven.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00Even pauze.
Oordeel tot nu toe:
Puik. Ik vind de opbouw met die dreigende rustige ambient in het begin naar steeds verder ingevulde ambient nummers met steeds meer nadruk op ritme goed gelukt. De break naar nummer vijf is een wake-up call. Maar vooral nummer zes is geslaagd. Ik denk echt dat het de Butthole Surfers zijn.
![]()
Ja, dat geluid is vet.gung ho schreef: ↑22 nov 2018, 10:05En zo klinkt het soms dagenlang in mijn hoofd. Met een drone die maar doordronet.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00Dan door met:
Nummer 3:
We hebben voor nu de ambient achter ons gelaten, en gaan verder met een krassend zwaar ritme, dat geleidelijk aan meer wordt ingevuld, maar wellicht wat prematuur eindigt.
Dit is Emptyset. Het nummer heet Speak en het komt van de plaat Borders. Ik heb dit vorig jaar geplugd, maar er was geen enkele nerd die dit veel aan vond. De grootste kritiek was dat de plaat eenduidig klonk. Dat is natuurlijk geen kritiek, dat is een compliment!
Wat ik zo goed vind aan dit nummer is het overstuurde geluid. Alsof de speakers gesprongen zijn. Dat, en de drone natuurlijk.
Link
Ja, inderdaad! Ik zat in het begin te twijfelen tussen een wat makke Gibby Haynes en een wat oudere Johnny Rotten.gung ho schreef: ↑22 nov 2018, 10:38Om maar bij de invloedendiscussie te blijven; dit nummer staat erop omdat het geweldig is, maar ook omdat het me ontzettend aan PiL doet denken. Vooral de zang natuurlijk, maar ook de sound is ietwat irritant. Wat vind jij van die vergelijking?Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00
Nummer zes bouwt verder op nummer vijf, maar dan een stuk voller en wat dreigender. Met, zowaar, saxofoon! Dit klinkt eigenlijk best wel als een nummer dat ik op mijn swap richting jou heb gezet. De zanger klinkt een beetje als een gedomesticeerde Gibby Haynes van The Butthole Surfers. Misschien zijn het zelfs wel de Butthole Surfers, van een wat later album. Zou me eigenlijk niks verbazen.
Link
Het nummer Karnak van de band Sex Swing (2016). Als je dit nummer leuk vindt, kan ik je het hele album van harte aanbevelen. Ik ben dol op deze muziek.
Overigens hebben de andere nummers dan 5 en 6 niets met welke discussie dan ook te maken.![]()
Nope, nooit van gehoord. Ik sterf van de hiaten. Heb ik me lang geleden al bij neergelegd, nooit gestreeft naar completisme.gung ho schreef: ↑22 nov 2018, 10:31It's not repetition, it's discipline!Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00Nummer vijf!
Dit klinkt als een jam van m'n ouwe band! Ik zweer je! Totdat de zang begint. Wij hadden een zanger. Dit hier is een bozige zangeres. Op zich klinkt dit erg leuk, maar het is erg repetitief, er gebeurt verder weinig in dit nummer om de aandacht vast te houden. Al is het basismotief an sich best de moeite waard. Benieuwd wie dit zijn.
Maar goed, ik twijfelde tussen twee nummers van Kleenex/LiLiPUT. Een band uit Zwitersland die actief was tussen '78 en '83. Ik vermoed dat je ze wel kent nu ik de naam heb genoemd. Het album met hun 'complete werk' is een regelrechte aanrader. Er staat geen slecht nummer tussen en je kunt mooi de ontwikkeling van de band volgen. Ze hebben overigens twee namen, omdat het bedrijf Kleenex de band Kleenex verbood de naam Kleenex nog te gebruiken. Het andere nummer dat ik overwoog, is iets meer poppy en viel daarom af.
Op Wiki staat dat de band post-punk is, maar vanwege het gevoel van anarchie dat uit de muziek spreekt, vind ik dit meer punk dan de gemiddelde punkband die nét iets eerder muziek maakte. Die discussie laten we verder voor wat het is, want we gaan hier verder met de discussie over invloed. Ik hoor in dit nummer namelijk de invloed van Can en ik was nieuwsgierig (zonder snode bijbedoelingen) of dat ook voor jou geldt.
Ik post het liedje hier even zodat Frobbert mee kan luisteren.
Link
Ach so.gung ho schreef: ↑21 nov 2018, 21:03Red Sugar van Winter Family. Komt van één van mijn top 10 platen.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00
Nummer 1:
Een kalm intro, licht dreigend.
Zelfs een muezzin met een Allahu Akbar op zo'n vier minuten.
Meer statisch geruis, gemompelde flarden. Best okee, eigenlijk. Goede start ook.
Dit nummer schept bepaalde verwachtingen.
Kijken of die waar gemaakt gaan worden met nummer 2.
Een Frans-Israëlisch duo dat theater maakt en zo nu en dan platen uitbrengt. Deze plaat is topzwaar vanwege de politiek die in vrijwel ieder nummer zit, maar er zitten genoeg lichte en bizarre momenten tussen die wat tegenwicht bieden. Dit nummer combineert het zware met het vreemde. Het zwarte synthesizergeluid, de kerkklokken en vooral de muezzin transporteren mij naar een andere wereld met een andere politieke werkelijkheid. Ik vind het ontzettend goed gedaan. Het nummer is niet alleen een binnenkomer. Het is een statement of intent.
Gek genoeg zijn de andere platen van dit duo veel minder sterk. Alsof ze in één voorstelling alles hebben gezegd wat er te zeggen valt.
Ja, de overgangen tussen die eerste vier nummers had je goed zitten. Prima flow.gung ho schreef: ↑21 nov 2018, 21:17Eén van de betere platen van 2018. Tenminste, volgens Richardus en ondergetekende.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00Nummer 2:
Stilte.
Geknars en gepiep, als van een oude machine.
Die vervolgens een uptempo ritme inzet. Viool d'r bij. Goede opvolger van nummer 1, tot zover gaat het goed. zwaarmoedig, maar met meer urgentie.
Maarja Nuut & Ruum van de plaat Muunduja. Het nummer heet Käed-mäed . Het is voor mij wat moeilijk te omschrijven wat deze muziek zo goed maakt. Ik denk dat het vooral gaat om sfeer. Dit nummer eindigt uptempo, maar het volgende nummer op de plaat zet meteen zwaar melancholisch in met strijkers. In de recensie van deze plaat op The Quietus wordt deze muziek vergeleken met films van Tarkovsky. Ben ik het niet helemaal mee eens, zo desolaat en filosofisch vind ik de plaat niet -bij vlagen is het warm-, maar ik begrijp de associatie.
Goed: Maarja Nuut komt uit Estland en ze zingt en ze speelt viool, omdat ze dat wat saai vond op het podium werkt ze nu samen met Nuut en hij kan synthesizer spelen.
Dit nummer is voor mij de perfecte opmaat naar nummer drie.
Ach, Autechre! Da's echt zo'n los draadje in m'n collectie, ik heb wel een paar albums, en neem me altijd voor een en ander wat uit te diepen, maar het komt er nooit van.gung ho schreef: ↑22 nov 2018, 10:19Ik ben dol op ruis.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00
Dus dan nummer vier:
Ruisende en knarsende geluiden, beetje alsof er een digitaal bos door de shredder gaat. Had wat beter uitgewerkt kunnen worden, had meer in gezeten. Wellicht op de rest van het album waar dit vandaan komt?
Sluit blijkbaar hoofdstuk 1 af, want er komt iets nieuws, en wel:Er staat ook best veel gebruik van ruis in de kast (o.a. Demdike Stare, Basinski, the Caretaker), maar ik heb ervoor gekozen om het ultieme ruisnummer er niet op te zetten, vanwege de lengte (13 minuten) en het risico dat je af zou haken.
Voor de volledigheid zal ik Machinefabriek met Hieperdepiep hier wel even posten.
Link
Ik vind dus dat je gelijk hebt. Wat ruis betreft, had het beter, en extremer, gekund, maar op deze manier heb ik een liedje van de beste plaat van Autechre naar binnen kunnen sneaken.
Rettic AC van het album Chiastic Slide uit 1997. Hun meesterwerk.
Mijn kritiek op dit nummer is dat Autechre toch stiekem een melodie probeert aan te brengen, mijn verwachting was dat dit voor jou juist prettiger zou zijn.![]()
Beste moment van de plaat is als er na een (best lange) pauze een field-recording begint van een speech over Israël, waarna het nummer verdergaat.Krautsurfer schreef: ↑22 nov 2018, 10:55Ach so.gung ho schreef: ↑21 nov 2018, 21:03Red Sugar van Winter Family. Komt van één van mijn top 10 platen.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00
Nummer 1:
Een kalm intro, licht dreigend.
Zelfs een muezzin met een Allahu Akbar op zo'n vier minuten.
Meer statisch geruis, gemompelde flarden. Best okee, eigenlijk. Goede start ook.
Dit nummer schept bepaalde verwachtingen.
Kijken of die waar gemaakt gaan worden met nummer 2.
Een Frans-Israëlisch duo dat theater maakt en zo nu en dan platen uitbrengt. Deze plaat is topzwaar vanwege de politiek die in vrijwel ieder nummer zit, maar er zitten genoeg lichte en bizarre momenten tussen die wat tegenwicht bieden. Dit nummer combineert het zware met het vreemde. Het zwarte synthesizergeluid, de kerkklokken en vooral de muezzin transporteren mij naar een andere wereld met een andere politieke werkelijkheid. Ik vind het ontzettend goed gedaan. Het nummer is niet alleen een binnenkomer. Het is een statement of intent.
Gek genoeg zijn de andere platen van dit duo veel minder sterk. Alsof ze in één voorstelling alles hebben gezegd wat er te zeggen valt.
Ik denk dat ik dit album dan maar eens moet gaan uitchecken.
![]()
Ik hoop dat de kip vandaag zijn gouden eieren gaat leggen.Krautsurfer schreef: ↑22 nov 2018, 10:47Ja, dat geluid is vet.gung ho schreef: ↑22 nov 2018, 10:05En zo klinkt het soms dagenlang in mijn hoofd. Met een drone die maar doordronet.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00Dan door met:
Nummer 3:
We hebben voor nu de ambient achter ons gelaten, en gaan verder met een krassend zwaar ritme, dat geleidelijk aan meer wordt ingevuld, maar wellicht wat prematuur eindigt.
Dit is Emptyset. Het nummer heet Speak en het komt van de plaat Borders. Ik heb dit vorig jaar geplugd, maar er was geen enkele nerd die dit veel aan vond. De grootste kritiek was dat de plaat eenduidig klonk. Dat is natuurlijk geen kritiek, dat is een compliment!
Wat ik zo goed vind aan dit nummer is het overstuurde geluid. Alsof de speakers gesprongen zijn. Dat, en de drone natuurlijk.
Link
Had best langer mogen duren. Ik denk dat je in ieder geval qua overstuurd geluid het (echte) openingsnummer van mijn swap wel zal kunnen waarderen. Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen.
Lekker irritant bedoelde ik.Krautsurfer schreef: ↑22 nov 2018, 10:49Ja, inderdaad! Ik zat in het begin te twijfelen tussen een wat makke Gibby Haynes en een wat oudere Johnny Rotten.gung ho schreef: ↑22 nov 2018, 10:38Om maar bij de invloedendiscussie te blijven; dit nummer staat erop omdat het geweldig is, maar ook omdat het me ontzettend aan PiL doet denken. Vooral de zang natuurlijk, maar ook de sound is ietwat irritant. Wat vind jij van die vergelijking?Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00
Nummer zes bouwt verder op nummer vijf, maar dan een stuk voller en wat dreigender. Met, zowaar, saxofoon! Dit klinkt eigenlijk best wel als een nummer dat ik op mijn swap richting jou heb gezet. De zanger klinkt een beetje als een gedomesticeerde Gibby Haynes van The Butthole Surfers. Misschien zijn het zelfs wel de Butthole Surfers, van een wat later album. Zou me eigenlijk niks verbazen.
Link
Het nummer Karnak van de band Sex Swing (2016). Als je dit nummer leuk vindt, kan ik je het hele album van harte aanbevelen. Ik ben dol op deze muziek.
Overigens hebben de andere nummers dan 5 en 6 niets met welke discussie dan ook te maken.![]()
Qua zang, dan.
Ik vind de vergelijking verder prima. En de sound is juist wel lekker, verre van irritant.
Op zich is het geen hiaat natuurlijk. Voor mij zijn ze geweldig omdat het vrouwen zijn die zingen. Ik houd daar meer van dan van mannenstemmen. Het lijkt me geen essentiële band. Maar voor mij wel!Krautsurfer schreef: ↑22 nov 2018, 10:53Nope, nooit van gehoord. Ik sterf van de hiaten. Heb ik me lang geleden al bij neergelegd, nooit gestreeft naar completisme.gung ho schreef: ↑22 nov 2018, 10:31It's not repetition, it's discipline!Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00Nummer vijf!
Dit klinkt als een jam van m'n ouwe band! Ik zweer je! Totdat de zang begint. Wij hadden een zanger. Dit hier is een bozige zangeres. Op zich klinkt dit erg leuk, maar het is erg repetitief, er gebeurt verder weinig in dit nummer om de aandacht vast te houden. Al is het basismotief an sich best de moeite waard. Benieuwd wie dit zijn.
Maar goed, ik twijfelde tussen twee nummers van Kleenex/LiLiPUT. Een band uit Zwitersland die actief was tussen '78 en '83. Ik vermoed dat je ze wel kent nu ik de naam heb genoemd. Het album met hun 'complete werk' is een regelrechte aanrader. Er staat geen slecht nummer tussen en je kunt mooi de ontwikkeling van de band volgen. Ze hebben overigens twee namen, omdat het bedrijf Kleenex de band Kleenex verbood de naam Kleenex nog te gebruiken. Het andere nummer dat ik overwoog, is iets meer poppy en viel daarom af.
Op Wiki staat dat de band post-punk is, maar vanwege het gevoel van anarchie dat uit de muziek spreekt, vind ik dit meer punk dan de gemiddelde punkband die nét iets eerder muziek maakte. Die discussie laten we verder voor wat het is, want we gaan hier verder met de discussie over invloed. Ik hoor in dit nummer namelijk de invloed van Can en ik was nieuwsgierig (zonder snode bijbedoelingen) of dat ook voor jou geldt.
Ik post het liedje hier even zodat Frobbert mee kan luisteren.
Link
Is juist wel leuk, zo kun je ook op gevorderde leeftijd nog nieuwe dingen ontdekken.
Ahum.
Dan het nummer: Deed me eerlijk gezegd niet aan Can denken. Daarvoor klinkt het me iets te mid '80's, en als zoveel alternatieve bandjes uit die tijd. (Die, ongetwijfeld allemaal het complete werk van Can in de kast moeten hebben staan) Zoals ik al zei, het had het bandje kunnen zijn waar ik begin '90's in speelde. Ik was nooit erg up to date. Rammelende gitaren en hoekige ritmes en zo. Best okee.
Ik denk dat het nummer wat logischer klinkt op de originele plaat (liedje 2, ingeklemd tussen nummers van respectievelijk 8 en 6 minuten) dan op mijn swap. Ik heb je gedeeltelijk verteld hoe de keuze voor dit nummer tot stand is gekozen. The Caretaker en Basinski pasten niet, Alva Noto was te clean, Demdike Stare volgt later en Machinefabriek viel af. Bleef over: Autechre.Krautsurfer schreef: ↑22 nov 2018, 11:00Ach, Autechre! Da's echt zo'n los draadje in m'n collectie, ik heb wel een paar albums, en neem me altijd voor een en ander wat uit te diepen, maar het komt er nooit van.gung ho schreef: ↑22 nov 2018, 10:19Ik ben dol op ruis.Krautsurfer schreef: ↑21 nov 2018, 15:00
Dus dan nummer vier:
Ruisende en knarsende geluiden, beetje alsof er een digitaal bos door de shredder gaat. Had wat beter uitgewerkt kunnen worden, had meer in gezeten. Wellicht op de rest van het album waar dit vandaan komt?
Sluit blijkbaar hoofdstuk 1 af, want er komt iets nieuws, en wel:Er staat ook best veel gebruik van ruis in de kast (o.a. Demdike Stare, Basinski, the Caretaker), maar ik heb ervoor gekozen om het ultieme ruisnummer er niet op te zetten, vanwege de lengte (13 minuten) en het risico dat je af zou haken.
Voor de volledigheid zal ik Machinefabriek met Hieperdepiep hier wel even posten.
Link
Ik vind dus dat je gelijk hebt. Wat ruis betreft, had het beter, en extremer, gekund, maar op deze manier heb ik een liedje van de beste plaat van Autechre naar binnen kunnen sneaken.
Rettic AC van het album Chiastic Slide uit 1997. Hun meesterwerk.
Mijn kritiek op dit nummer is dat Autechre toch stiekem een melodie probeert aan te brengen, mijn verwachting was dat dit voor jou juist prettiger zou zijn.![]()
Verbaast me niks dat dit nummer van hun is.
Overigens bedoelde ik niet dat het extremer had gemoeten, qua ruis, want ik heb ook wel wat meer of minder ruizige dingetjes in de kast staan hier, maar meer dat het nummer me wat onaf leek. Wellicht meer luisterbeurten nodig. Maar goed, ik zal Chiastic Slide als eerste nummer op de Te Beluisteren Autechre lijst zetten.
Machinefabriek is soms prachtig. Ik ga nu die youtube van ze luisteren.
tot zo!
En waarom ook niet.
Zocht je een excuus om eens goed naar Fervid te luisteren?
Dar hoeft natuurlijk ook helemaal niet. Ze zijn er wel door beinvloed. En dus doet het aan Can denken!
Dat hoeft zeker niet!
Is dat zo? Zou goed kunnen. Can was een beestachtig goede band. Maar heb je een paar honderd quotes waaruit de invloed blijkt dan?
Tsjahh.
gung ho schreef: ↑23 nov 2018, 09:18Geluisterd! Leuk man!
Ik heb overigens geluisterd zonder artiest en/of titels te checken, vind ik aardig.
Mijn eerste bevindingen...
Faust! Het enige nummer dat ik ken. Al heb ik bij een paar andere nummers vermoedens in welke hoek ik het kan zoeken. Dat zal ik later vermelden.
Hoe analoog de muziek op jouw swap klinkt vergeleken bij die van mij. Zelfs de synthesizers zijn grotendeels analoog.![]()
Mooi om te volgen hoe de muziek zelf leidend is geworden. Het klinkt alsof het ene nummer logisch voortvloeit uit het andere en jij een stapje naar achter hebt gedaan.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten