Joël Dicker's bestseller
De waarheid over de zaak Harry Quebert.
Anderhalf miljoen van verkocht in Frankrijk, 3 miljoen wereldwijd. Niet slecht voor een debuut.
4 sterren heeft dit boek bij zijn verschijnen gekregen in (kwaliteitskrant)
De Standaard.
En dus cadeau gedaan aan mijn stiefvader (héél belezen man, vond het geweldig).
En dus nu eindelijk zelf gelezen.
Tot zo ver het "goede" nieuws. Want dit is stylistisch één van de slechtst geschreven boeken die ik de laatste 10 jaar gelezen heb.
In die mate zelfs dat ik na 50 blz dacht: lees ik dit echt uit? Of: draai ik m in papiertje zodat niemand ziet wat ik lees?
Ja/Nee.
Want o my dear, wat is dit een pageturner zeg.
Het moet van de
Da Vinci code (waar ik trouwens wel een anoniem papiertje rond gedaan heb, wegens schaamte) geleden zijn dat ik zo 'n pageturner gelezen heb.
Is het verhaal rond de vermoorde Nola Kellergan, in platteland VS (Dicker is een franstalige Zwitser nochtans).
Nola met wie iedereen wel es te maken gehad heeft. Nola die wel uit de voeten kon met mannen...
En het verhaal van een schrijver die daarover een boek schrijft. Om de onschuld van zijn vriend aan te tonen.
Ik moest sterk denken aan Twin Peaks. Maar dan, uiteraard, zonder die metalaag. Zonder de Lynchmysterie.
Het zet wel tot nadenken eigenlijk dat De Standaard deze ronduit slecht geschreven whodunnit 4 sterren heeft gegeven...
Anyway: toch uitgelezen. Met een rotvaart. 630 bladzijden.
Op zoek naar een boek voor een korte vakantie? Een boek dat u kan lezen zoals u een zak chips eet? Probeer deze es anders.
Smakelijk!