De groep es begonn toen da de broere en zuster Hans en Els Helewaut tôopegingn met de basspeler Chery Derycke, die van Red Zebra overkwam. Udder bekendeid kreegn ze deurda ze Humo's Rock Rally wounn in 1984. Z'ein tot in 1985 gewacht voo uddern debuut mini-LP uut te bringn mè zes nummers ip 'Elisa Waut'. Ze lietn udder kenn deur gevoelige poppy nummers me een bitje jazz in. Ze moakn nog vier geweune ploatn, om in 1990 te stoppn. In 1995 keun ze't nie loatn, en bringn ze een nieuwe CD uut: Angelus en in 1998 de CD Mystica.
Els en Hans ieldn êest nen Bodyshop wienkel oopn in 't centrum van Brugge. Elsje Helewaut bouwde doarachter t'hope met eur partner Chery een oude boerderye in Zarrn omme toet de bed & breakfast "Ark van Zarren". D' openienge was in 2003. Z' en ook e gelyknoamige wienkel in Brugge ip de plekke van de vroegere Bodyshop.
The pigs are fucking in the field
With a hey nonny nonny and a hey nonny no
En wie dacht dat John Dwyer (45 inmiddels) het wat rustiger aan zou doen in dit nieuwe decennium, is er aan voor de moeite. Want al verschenen dit jaar zijn de nieuwe Damaged Bugs (zijn soloproject), Bent Arcana (een gelegenheidsproject) en nu dus de nieuwe Osees.
De meest snedige, punky Osees/Thee Oh Sees plaat in jaaaren, met de meeste tracks die qua duur schommelen tussen 2 à 3 minuten.
En is het goed? Wel ja, het is goed.
Goed maar niet verrassend. Niet meer.
Misschien moest ie maar es een hiphopplaat maken of zo.
Mierzoete, met strijkers aangezette folk, gezongen door Collins alsof ze de engel Gabriel zelve was.
En ik weet ook niet waarom, want normaal gezien loop ik om dit soort muziek in een wijde boog heen, maar dit plaatje kan mij wel bekoren. Ik draai het met plezier voor de 5de keer nu.
Wat krijgt u hier? Veel covers (Cohen, Brel, Mitchell). Een Italiaans lied uit de 14 de eeuw (!). En een aantal van de dame zelve.
Dé track van de plaat is wat mij betreft Since you asked:
Mára is the solo project of Faith Coloccia, the hermetic composer, songwriter, and vocalist who has a central figure in numerous projects including Mamiffer and her ongoing collaborations with Alex Barnett. Her arrangements for piano, organ, electronics, guitar, and voice often take the form of deconstructed plainsongs, as elegant variations of a melody that smolder and dissolve into heavy-lidded assemblages of shadow, fog, and echo. As Mára, she continues with her signature aesthetics, while laying bare the emotional core of her being.
Het clipje van Des Armes bevalt, dus dan maar een Best Of Noir Desir opgezet.
Heb de band een korte periode wel gedraaid, lang geleden, en dit weerzien bevalt goed.
Ouderwetse rock-'n-roll afgewisseld met wat gevoeliger werk.
Number9, lid nummer 25.
The sacred pint alone can unbind the tongue of Dedalus.
˙uǝpɐɹƃ 08Ɩ ɯɹǝɥɔsplǝǝq ʍn ǝoʇɹǝᴉɥ ᴉɐɐɹp ˙ʇɟᴉɹɥɔsuǝʌoq uǝǝ ɹooʌ ƃǝouǝƃ looƆ
Number9, lid nummer 25.
The sacred pint alone can unbind the tongue of Dedalus.
˙uǝpɐɹƃ 08Ɩ ɯɹǝɥɔsplǝǝq ʍn ǝoʇɹǝᴉɥ ᴉɐɐɹp ˙ʇɟᴉɹɥɔsuǝʌoq uǝǝ ɹooʌ ƃǝouǝƃ looƆ
En inmiddels is er al een vierde SAULT plaat verschenen. De 4de in 2 jaar tijd, niet slecht.
Eén van dit jaar's beste verrassingen.
Bevat een heleboel vullertjes & interludes (een stuk of 8 vd in totaal 20 tracks) maar heeft met Stop dem, Hard life, Bow (met Michael Kiwanuka), Black en Monsters toch de nodige uitstekende tracks in huis. Hoogtepunt is, ik herhaal het, Wildfires.
Na het verschrikkelijke Tot Zien, Justine Keller geef ik Spinvis nog eens een kans.
De hevige liefde die zo bekoelde dat ik Trein Vuur Dageraad niet eens meer luisterde krijgt hoop tijdens het eerste nummer.
Zal de plaat dat volhouden?
Staat-ie op repeat of zo?
Antwoorden!
Wij willen antwoorden!
Antwoord:
De plaat heeft het volgehouden. Dit is weer een goeie plaat, al hoorde ik weinig nieuw idioom.
Dieptepunt is het laatste nummer. Een kalm pianoliedje, echt een niemendalletje.
Dat betekent dat ik Trein Vuur Dageraad ook ga checken.
Misschien was Justine Keller wel een foutje.
Ultimate success today, de nieuwe Protomartyr.
En gezien hun groeiende aanhang moest het een beetje hun ultimate success year worden, 2020, maar dat was buiten COVID-19 gerekend.
De plaat klinkt iets scherper dan hun vorige en nog steeds beste plaat Relatives in descent.
Maar met tracks zoals Processed by the boys, I am you now, Michigan hammers of Modern business hymns staan ze er toch weeral.
Zeer sympathiek postpunk bandje, nog steeds. Plaatje naar mijn hart.
