Wat luister je nu?

[Krautsurfer]

Een mix van Ysfoxys favoriete E.L.O. liedjes.

[Ysfoxy]

L'ancien dad rock.

[Ysfoxy]

Een mix van Ysfoxys favoriete E.L.O. liedjes.

Zijnde:

10538 Overture
Showdown
Ma-Ma-Ma Belle
Can't Get It Out Of My Head
Evil Woman
Strange Magic
Telephone Line
Rockaria
Livin' Thing
Do Ya
Turn To Stone
Sweet Talkin' Woman
Mr. Blue Sky
Shine A Little Love
Confusion
The Diary of Horace Wimp
All Over The World
Last Train to London
Don't Bring Me Down
Hold On Tight
Here Is The News
Rock And Roll Is King
Calling America
Alright

[Krautsurfer]

Een mix van Ysfoxys favoriete E.L.O. liedjes.

Zijnde:

10538 Overture
Showdown
Ma-Ma-Ma Belle
Can't Get It Out Of My Head
Evil Woman
Strange Magic
Telephone Line
Rockaria
Livin' Thing
Do Ya
Turn To Stone
Sweet Talkin' Woman
Mr. Blue Sky
Shine A Little Love
Confusion
The Diary of Horace Wimp
All Over The World
Last Train to London
Don't Bring Me Down
Hold On Tight
Here Is The News
Rock And Roll Is King
Calling America
Alright

Prima mixje.

[roadrunner]

Link

[gung ho]

En mijn eeuwige zoektocht naar vergeten parels brengt mij bij deze SHP. Maar lang ga ik hier niet rondhangen want deze eighties, gotische wavenoise is niet echt sympathiek gezelschap.

Inderdaad, onsympathiek, maar wel één van de meesterwerken uit 1985.

Nog nooit gehoord. Begint goed!

[Stargazer]

Rheingold - Dreiklangsdimension

[Scalle]

Agora van de Braziliaanse percussionist Paulinho Da Costa, uit 1977.

Latin heet dit dan. En ik heb een aantal latinplaten gedownload - het moet niet altijd westerse rock/pop zijn nietwaar?

Maar deze kabbelt me véél te rustig voorbij.

[Scalle]

Syra van TM404.

Acid, downtempo, dub, electronic, techno: zo wordt dit omschreven op Nodata.

Zo 'n plaat die bij herhaald draaien toch minder sterk te zijn dan eerst gedacht. Beste tracks zitten achteraan.
Maar luister vooral... zelf!

[gung ho]

Electrelane - The Power out uit 2004.

Past precies in mijn oor.

[Number9]

Agora van de Braziliaanse percussionist Paulinho Da Costa, uit 1977.

Latin heet dit dan. En ik heb een aantal latinplaten gedownload - het moet niet altijd westerse rock/pop zijn nietwaar?

Maar deze kabbelt me véél te rustig voorbij.

Ai. Ben je sowieso niet te wit om dit te mogen beluisteren, laat staan je er een oordeel over aan te matigen?

[Siegfried Stahl]

Link


Mooi liedje!

[Rainy Day Woman]

Het was onvermijdelijk dat ik deze ging luisteren.

[Krautsurfer]

Het was onvermijdelijk dat ik deze ging luisteren.

En, is ‘t nog wat?

[MarkS]

Syra van TM404.

Acid, downtempo, dub, electronic, techno: zo wordt dit omschreven op Nodata.

Mmm, klinkt goed!

[Rainy Day Woman]

Het was onvermijdelijk dat ik deze ging luisteren.

En, is ‘t nog wat?

Zitten op het eerste gehoor mooie nummers tussen, maar moet het nog wat vaker luisteren om beter tot me te laten doordringen.

[Scalle]

Agora van de Braziliaanse percussionist Paulinho Da Costa, uit 1977.

Latin heet dit dan. En ik heb een aantal latinplaten gedownload - het moet niet altijd westerse rock/pop zijn nietwaar?

Maar deze kabbelt me véél te rustig voorbij.

Ai. Ben je sowieso niet te wit om dit te mogen beluisteren, laat staan je er een oordeel over aan te matigen?

Pffff....

Nu ik mijn eigen schrijfsel herlees, lijkt het een beetje alsof ik neerbuigend zou zijn over latin.
Awel, u vergist zich.
Ik heb de plaat uit een OOR artikel. Een OOR uit 1992 (echt waar), die ik nog ergens liggen had. Ik heb trouwens een stapel OORtjes van onder 't stof gehaald want de nieuwe Mojo wou maar niet arriveren in Brussel. Een gevolg van die klote brexit.
Anyway: dat artikel heette dus gewoon latin. Vandaar.

En nee ik ben dus geen racist.
Ik luister naar bruine, witte, oranje, rode, paarse, zwarte, gele of groene muziek.... alles dus.

Die laatste 3 vormen trouwens ... Jamaica en dat brengt mij on topic:



Conquering lion van The Prophets.
Oorspronkelijk uit 1975 maar onlangs heruitgebracht als CL van Yabby You & The Prophets.
Met de dubversie erbij.

Reggae classic.

[Rainy Day Woman]

[Ysfoxy]

Een nieuw jelly onderschrift!

[(klaz*)]

Chorchazade | Made To Be Devoured [1987]


Link

The simple fact of the matter is that you will never hear another band quite like Chorchazade and, by the same token, you will never find another record quite like Made to Be Devoured. There may be entries in the latter 20th-century lexicon of rock weirdness that come close, albums that scratch at the surface of similar territories, but few will do it with such curious ingenuity and natural, unfiltered inspiration. And, in turn, few of these analogous records will seem so startlingly out of their own place in the chronological scheme of things. The kicker, to my ears, has always been the way Chorchazade managed to make rock music simultaneously so haunting and gorgeous, but without pandering to the usual modes of sound-making that conjure up those feelings. Their sound comes far out of left field, perhaps even out of alien territory, to be at once cerebral and moving.

Link

How could a bunch of quiet misfits from the West Country sound like Slint-before-Slint? Chorchazade – the name conjured up to simulate a gathering of birds – even recorded with their shoes off for maximum hushed effect. ‘Aah, You Are As Light As A Feather’ was from their first 12”, and uses painstaking but punishing guitar deconstruction, balanced with a melancholic jazzy syncopation and whispered introspection.

[Rainy Day Woman]

Een nieuw jelly onderschrift!

[iKer]

Het was onvermijdelijk dat ik deze ging luisteren.

Hebben ze niet de E vergeten rood te maken op het hoesontwerp?
Of duidt het op Aktien Gesselschaft?

[iKer]

Ooit zag iKer een concert door The Serenes en werd de zanger tijdens een prachtig nummer opzij geduwd door een ander bandlid. Of was dit een andere band? Wat er zich afspeelde weet ik niet, en mijn geheugen laat me in de steek. De band The Serenes liet een als klassiek beschouwde plaat achter. En die check ik vandaag.

De productie is wat dunnetjes, maar dit is heel afwisselend en inventief. Doet me soms aan The Feelies denken, en ook een andere band waarvan ik niet op de naam kan komen (Walkabouts mss?). Ook vroege REM en The Chills zijn niet ver weg.
Edoch, het is mij te etherisch en melancholiek. Ik kom net op driekwart van de plaat. Maar erger me al een tijdje aan de muziek.
We gaan iets anders luisteren.

[Rainy Day Woman]

Voor de tweede keer nieuwe Tindersticks beluisterd, maar ik heb nu definitief besloten dat ik hem saai vind.

[Krautsurfer]

De eerste Miles Davis plaat die ik meteen goed vind, en dus ook maar meteen besteld heb.

Link

[Scalle]

All mirrors van Angel Olsen. Uit 2019.

Na het vorig jaar verschenen Whole new mess - die de excellente demos heeft van deze All mirrors - toch nog maar es bovengehaald.
Want gek toch dat dezelfde nummers van die schitterende demoplaat, me nauwelijks waren opgevallen in hun studioversies?

Soit. Ik had me niet vergist destijds: er scheelt iets met All mirrors.
Tweemaal is het goed raak: de titeltrack en New love cassette (met die geweldige, sterk aan Gainsbourg ten tijde van Nelody Melson herinnerende strijkers).
Maar daarmee houdt het op: de bombaste arrangementen werken niet.

All mirrors lijkt mij dus een mooi voorbeeld van hoe een overproductie en/of verkeerde arrangementen een plaat naar de kloten kunnen helpen.

[Scalle]

Brasileiro van Sergio Mendes. Uit 1992.

En het is niet de eerste maal dat ik teruggrijp naar deze schijf. Vanwege het geweldige What is this
Maar ben weeral ontgoocheld.

Hier komt die prijstrack nog es:


Link

Long live the drums!

[gung ho]

De soundtrack van Natural born killers.

Trent Reznors beste productie.

[Siegfried Stahl]

Link

[Rainy Day Woman]

[Rainy Day Woman]

Ik ben in een poppy bui vandaag.

[(klaz*)]

Ik ben in een poppy bui vandaag.

Ik ook al!




Link

Bad to feel the way I am
Today's another day you do what you can
Feel so sad, so bad today
All our friends have gone away

Here in my castle lines crease my face
Take them away, take them far away
Feel so sad, so bad today
All our friends have gone away

[Scalle]

Sleep well beast van The National. Uit 2017.

De laatste National, I am easy to find, kon mij wel bekoren eigenlijk.
De eerste goede en dus beste sedert High violet.

Dus maar nog es beluisteren wat tussen die 2 zat, te beginnen met de vorige Sleep.... Een mens mist soms iets, niewaar?
Soms.
Want deze deed mij enkel opkijken tijdens Day I die en The system only dreams in total darkness.

Maar goed: ze hadden het licht dan ook niet moeten uitdoen hee...

[MarkS]

Link

Bad to feel the way I am
Today's another day you do what you can
Feel so sad, so bad today
All our friends have gone away

Here in my castle lines crease my face
Take them away, take them far away
Feel so sad, so bad today
All our friends have gone away

Ik heb gisteren ook Codeine gedraaid
(de Barely Real LP)

[Scalle]

Ooit zag iKer een concert door The Serenes en werd de zanger tijdens een prachtig nummer opzij geduwd door een ander bandlid. Of was dit een andere band? Wat er zich afspeelde weet ik niet, en mijn geheugen laat me in de steek. De band The Serenes liet een als klassiek beschouwde plaat achter. En die check ik vandaag.

De productie is wat dunnetjes, maar dit is heel afwisselend en inventief. Doet me soms aan The Feelies denken, en ook een andere band waarvan ik niet op de naam kan komen (Walkabouts mss?). Ook vroege REM en The Chills zijn niet ver weg.
Edoch, het is mij te etherisch en melancholiek. Ik kom net op driekwart van de plaat. Maar erger me al een tijdje aan de muziek.
We gaan iets anders luisteren.

De Feelies (te jachtig, te nerveus) en de Walkabouts (te traditioneel) hoor ik er toch niet in.
Ik denk eerder aan UK dream/shoegazepop van die tijd, bvb de Pale Saints (die van Kinky love).

Ik heb de plaat een paar jaar geleden gekocht, net naast het Vossenplein hier in Bxl.
Bij een oudere, franstalige heer die naar iets vies op zijn laptop aan het kijken was. En véél te veel eurootjes vraagt voor zijn plaatjes.
Na enig afpingelen (ik zei tegen hem: je weet geeneens wat je verkoopt, neem bvb deze Serenes plaat, van waar zijn die gasten? Hij zat er natuurlijk naast), voor 6 euro gekocht.

Anyway: ik heb altijd een zwak gehad voor de Serenes. Prachtband. Of ze (=de kern) nu met 2 (debuut) of alleen (later, toen Theo De Jong de macht greep) waren: beide platen zijn te koesteren.
Luister nog es naar Abiding place, Rebecca of het waarlijk bloedmooie Follow the rural coast: wereldklasse.

Ik denk trouwens niet dat ik ooit nog een plaat uit NL gekocht heb na de Serenes. Helaas...

[iKer]

Ik weet ook niet waarom het me aan the Walkabouts doet denken (als het al die band is, ik weet het nog steeds niet). The Feelies is weliswaar erg jachtig, maar de fragiliteit van het geluid doet me er wel sterk aan denken.

[Kees Kietelvlees]

PJ Harvey - Is this desire

[Rainy Day Woman]

Well is it?

[roadrunner]

Iggy Pop - Live in Paris - Gaîté Lyrique

[Kees Kietelvlees]

Zekers: Kim op mijn netvlies, PJ streelt mijn trommelvliezen en Rainy zoekt contact.
Mijn God, wat een weelde

[Rainy Day Woman]

Een warm bad is er niets bij.

[Rainy Day Woman]

Blur

[Ysfoxy]

Ik denk trouwens niet dat ik ooit nog een plaat uit NL gekocht heb na de Serenes.

Friesland, zelfs!

[gung ho]

Deafkids & Petbrick - Deafbrick

Eén van de beste platen uit 2020.

[Scalle]

Ik denk trouwens niet dat ik ooit nog een plaat uit NL gekocht heb na de Serenes.

Friesland, zelfs!

Juist. Dat stond zowat in elk artikel over de band.

Alsof elke gitarist daar leren spelen heeft tijdens het melken van een koe. En dat men dat duidelijk kon horen in de muziek ook.

On topic:



Ugly van Life Of Agony, uit 1995.
En via Deftones kreeg ik plotseling terug zin om deze te horen.

Toch wat een buitenbeentje deze band, omwille van de soulvolle zang van Keith Caputo die op het eerste gehoor in de verkeerde band zong.
Maar het werkt wel: Scott Walker gekruist met metal.

Caputo zou later dan toch deze deur achter hem toetrekken want zijn ding niet meer.
En nog meer: Caputo is tegenwoordig een dame en laat zich Mina noemen.
Heeft, als ik me goed herinner, nog een tijdje in het fijne Amsterdam gewoond ook.

Enfin! Prettig plaatje.
Gek ook hoe vertrouwd de tracks me nog in de oren klinken na 25 jaar nog es draaien.

[Scalle]

Nothing's shocking van Jane's Addiction. Uit 1988.

En nothing's shocking indeed want aan Jane's Addiction heb ik nooit een zak gevonden.
Porno For Pyros ja, maar dit? Neeje.

[Krautsurfer]

Link

Ik blijf erbij:
Elke keer dat ik dit nummer luister vind ik het het beste nummer ooit.
Maar alleen als ik het luister.

[iKer]

Lekkere verzameling singles.

[Krautsurfer]

Ik geef de swap voor Gung Ho nog 's een draaibeurt.
Volgens mij is-ie wel bijna af zo.

Zware bevalling dit keer, verdomme.

[Ysfoxy]

Bingo Palace ~ A Monumental Thrill [2017]