Wat luister je nu?

[Siegfried Stahl]

Bartók is duidelijk voor de wat gevorderde klassiek liefhebber. ..."... Acquired taste-materiaal. En dat is waar een mens aan moet werken, niewaer?

Neen,neen,neen! Volledig ruk. Een prutser van het zuiverste water.

U moet op deze leeftijd nog beginnen 100 jaar klassieke Europese muziekontwikkeling in te halen? Dat lijkt me een behoorlijke klus.
Bepaalde Duitsers hadden voor de muziek van Bartók 80 jaar geleden een bekende term: Entartete Kunst. Veel mensen komen in hun leven niet voorbij die notie. Toch kunt u het.


Anderzijds: het valt ook mij vaak niet mee de briljantie te ontdekken hierin. De volledige zes strijkkwartetten doorploegen is nogal een karwei. Soms is er even wat harmonie waaraan je je vastklampt. Hier een melodietje, daar wat begrijpelijke ritmiek die voor mij als Noordwest Europeaan opgegroeid met onze nogal simpele volksmuziek te behappen is. Je komt even op adem om daarna weer te verdrinken in klanken die te ver buiten het referentiekader reiken. Dus dwing ik mezelf open te staan, en me er doorheen te slaan. Zoals ik al zei: acquired taste. Dat is het voor mij als simpele rock- en electronicaliefhebber. Dit is het huwelijk dat Bartók sloot tussen Oost-Europese volksmuziek en de moderniteit. Twee grootheden die ver verwijderd zijn van de Noordwest-Europese mainstream.

Terwijl -ik heb me musicologisch even verdiept- zijn muziek niet geldt als zuiver atonaal. Het kan dus altijd nog erger, Sieg!

Maar het is werkelijk oervervelende muziek. Het mag best een beetje schuren maar dit is zo saai dat het zelfs niet schuurt.

[iKer]

Schuren is inderdaad niet een term die niet in me opkomt bij Bartók.
Toch zijn er grafisch ontwerpers die er minimaal een schuur inzien!

[gung ho]

Wat lichte schoonmaakactiviteiten bij de opgewekte klanken van Hall & Oates.

Zonder mij!

[gung ho]

Wat lichte schoonmaakactiviteiten bij de opgewekte klanken van Hall & Oates.

Zonder mij!

Trouwens:

opgewekte klanken!

[Rainy Day Woman]

Wat lichte schoonmaakactiviteiten bij de opgewekte klanken van Hall & Oates.

Zonder mij!

Trouwens:

opgewekte klanken!

Je had gisteren zo hard gewerkt in het schuurtje dat ik je even wat rust gunde.
Maar ik had zo'n zin om schoon te maken dat ik het niet kon laten om toch even alleen wat te doen.
Maar het was echt maar heel weinig hoor! Meer dan wat vegen was het niet.

En die opgewekte klanken had ik natuurlijk nodig om te compenseren voor het gemis dat ik voelde nu jij er niet was om met me schoon te maken.

Volgende keer zal ik je weer uitnodigen hoor!

[Radiohoofdnz]

Kocht vandaag in de kringloop de lp Brahman uit 1971. Beetje psyche track twee van kant b heeft Caravan sfeer. Typisch zeventiger jaren product op het eerste gehoor.
Goede stem vam de zanger.

[Scalle]

Oftewel de eind vorig jaar verschenen EP Take 2 van Charlotte Gainsbourg.

Met een (goede) cover van Kanye West's Runaway zowaar. 3 uitstekende nieuwe nummers verder en een live versie van het prijsbeest Deadly Valentine.

Ik heb het wel voor deze dame eigenlijk. Ik heb dus ook wel voor deze excellente EP.

[Scalle]

En na een reeks muffe platen klinkt dit zowaar een stuk frisser, met dank aan opener Follow me.

[Siegfried Stahl]

Link

[Siegfried Stahl]

Link

[Radiohoofdnz]

All Traps on earth

Johan Brand van Anglagard heeft een hobby project. Vijf proggy Jazz rock songs met veel mellotron en blazers. Invloeden uit the befaamde jaren zeventig. King crimson, Magma en meer

[Scalle]

De Suspiria soundtrack van Thom Yorke.
Mijn nummer 1 van vorig jaar. En nu ik m een paar maal na elkaar gedraaid heb weet ik het zeker: mijn terechte nummer 1.

2 wereldnummers Suspirium en Unmade, daarnaast nog een handvol tracks die Yorke zingt - en als Yorke zingt is het altijd goed - en de rest is een soort tamelijk aangenaam eh... gezoem (lees: filmmuziek). En dus plaat van het jaar.

Maar het is vooral geweldig de man te horen zonder dat stilaan zware juk van elektronica die maakt dat zijn tracks veel te veel op elkaar lijken (zie zijn passage vorig jaar in de AB en, geloof ik, ook in Amsterdam).
Laat ons hopen dat ie dat zelf ook weet, laat ons hopen dat zijn volgende soloworp (die dit jaar verschijnt - dixit de Mojo) wat andere terreinen verkent dan die eeuwige bliepjes en beatjes.

[roadrunner]

Studio Brussel

[roadrunner]

Dead End Street - (Mono Mix) The Kinks

[Siegfried Stahl]

Link

[Siegfried Stahl]

Link

[Rainy Day Woman]

Zo'n fijn plaatje dit.

[Rainy Day Woman]

Daarna:



Toen:



Net:



Nu:

[Rainy Day Woman]

Link

[Oved]

Link

[Scalle]

Ideaal voor een boekje je bij te lezen.

[Siegfried Stahl]

Link

[MarkS]

Nu:

Hoe is ie?

[Siegfried Stahl]

Ik luister nu naar de nieuwe Fervid!


Link

[Siegfried Stahl]

Met een flitsende clip, dat moet gezegd !

[Oved]

Ben je opoe ofzo? Met je flitsend.

[Siegfried Stahl]

Vind jij het niet flitsend dan? Wat raar!

[Radiohoofdnz]

The Smiths - Meat is murder

[roadrunner]

Motőrhead - God was Never on Your Side

[iKer]

Link

Dochter van 12: "Pap, ken jij Merol niet?!"
Laat vervolgens een filmpje op Instagram zien waarin ze simultaan met 3 vriendinnen op Merol danst.
Ergens gaat hier opvoedkundig iets gruwelijk mis, maar ik kan mijn vinger er niet op leggen.

[Krautsurfer]

Hier wel weer 'ns zin in:

Link

[Oved]

Vind jij het niet flitsend dan? Wat raar!

Ik heb niet geluisterd. Moet dat?

[Krautsurfer]

Link

Post-punk met Philip Glass op keyboards.

Niet zoveel aan, eigenlijk.

[Siegfried Stahl]

Vind jij het niet flitsend dan? Wat raar!

Ik heb niet geluisterd. Moet dat?

?

[Oved]

Vind jij het niet flitsend dan? Wat raar!

Ik heb niet geluisterd. Moet dat?

?

De nieuwe Fervid

[Siegfried Stahl]

Link

[Siegfried Stahl]

Link

[Siegfried Stahl]

Link

[Siegfried Stahl]

Link

[Rainy Day Woman]

Nu:

Hoe is ie?

Ik vond hem wel aardig.

[Siegfried Stahl]

Link

[iKer]

Koyaanisqatsi



Wat een godsgruwelijk goed muziekstuk is het toch.

[Scalle]

Link

Post-punk met Philip Glass op keyboards.

Niet zoveel aan, eigenlijk.

Agree.

On topic:



Punk avant la lettre, lees ik zo ongeveer op Pitchfork. Genoteerd in hun best of albumlijst vd jaren 60.

Mag misschien qua attitude zijn tijd ver vooruit geweest zijn, muzikaal gelijkt dit nergens naar. Echt niet.

[Krautsurfer]

Koyaanisqatsi



Wat een godsgruwelijk goed muziekstuk is het toch.

Prachtige combi van beeld en geluid.
Ik moest ooit met m'n ouders mee naar een museum ergens in België, wat kultuur opdoen. Ik zal dertien of zo zijn geweest.
Ik had er geen zin in. Ik liep een beetje alleen te dwalen door de zalen met nietszeggende constructies en mislukte schilderijen.
Ergens in een hoek stond een tv met een videorecorder. Er waren prachtige time-lapse opnames te zien, en er was vreemde hypnotische repetitieve muziek te horen. Ik heb daar net zo lang gebiologeerd naar staan kijken en luisteren totdat m'n ouders me kwamen zoeken omdat we weer naar huis moesten.

Ik had geen idee wat het was, het klonk niet naar iets dat ik ooit gehoord had. Kon het niet goed plaatsen.

Ik hoorde in de jaren daarna wel 'ns wat Philip Glass, zo hier en daar, maar het sloeg niet echt aan. Stond te ver af van waar ik toendertijd mee bezig was.

Zo'n jaar of zeven na dat museum ontmoette ik Kryptozoid, en hij liet me Koyaanisqatsi zien.
Dat was een erg fijne hereniging, kan ik jullie vertellen.

[Oved]

Beetje Hole Bootlegs geluisterd en ook Urban Junior Onemanband. Nu zin in rust en stilte.

[iKer]

Ik had geen idee wat het was, het klonk niet naar iets dat ik ooit gehoord had. Kon het niet goed plaatsen.

Ik hoorde in de jaren daarna wel 'ns wat Philip Glass, zo hier en daar, maar het sloeg niet echt aan. Stond te ver af van waar ik toendertijd mee bezig was.

Zo'n jaar of zeven na dat museum ontmoette ik Kryptozoid, en hij liet me Koyaanisqatsi zien.
Dat was een erg fijne hereniging, kan ik jullie vertellen.

Ik weet nog dat het gelijk aansloeg bij mij. Een muziekleraar liet minimalistische muziek horen.
Was de enige in de klas die het goed vond (hoe oud was ik, 16?)
Jaren later kwam Glass met Koyaanisqatsi in Groningen, en ik ging er niet naartoe.
Altijd spijt van gehad later.

Paar jaar geleden was in de HmH een integrale uitvoering met het Philipp Glass Ensemble en de film op groot scherm.
Blij dat Glass nog leefde!

[Scalle]

Er staan een aantal mij onbekende platen in Bandcamp's best of 2018 lijst die heus de moeite zijn.
Ik denk aan hiphoppers Marlowe en Mick Jenkins maar vooral aan deze superfijne, verderlichte nerdpop van Wimps. Voorzien van 2 uitstekende zangers.

Check out het hilarische O.P.P. (Other's people pizza) en schud vervolgens meewarig het hoofd of join me en luister nog eens!

[Krautsurfer]

Ik had geen idee wat het was, het klonk niet naar iets dat ik ooit gehoord had. Kon het niet goed plaatsen.

Ik hoorde in de jaren daarna wel 'ns wat Philip Glass, zo hier en daar, maar het sloeg niet echt aan. Stond te ver af van waar ik toendertijd mee bezig was.

Zo'n jaar of zeven na dat museum ontmoette ik Kryptozoid, en hij liet me Koyaanisqatsi zien.
Dat was een erg fijne hereniging, kan ik jullie vertellen.

Ik weet nog dat het gelijk aansloeg bij mij. Een muziekleraar liet minimalistische muziek horen.
Was de enige in de klas die het goed vond (hoe oud was ik, 16?)
Jaren later kwam Glass met Koyaanisqatsi in Groningen, en ik ging er niet naartoe.
Altijd spijt van gehad later.

Paar jaar geleden was in de HmH een integrale uitvoering met het Philipp Glass Ensemble en de film op groot scherm.
Blij dat Glass nog leefde!

Ik had vorig jaar 'Music for 18 Musicians' eens opgezet in de auto, met Krautsurfette (die toen zes was) achterin. Toen ik haar na een tijdje vroeg waarom ze zo stil was, zei ze "Ik vind het zo mooi".

[MarkS]

Link

Post-punk met Philip Glass op keyboards.

Niet zoveel aan, eigenlijk.

Agree.

On topic:



Punk avant la lettre, lees ik zo ongeveer op Pitchfork. Genoteerd in hun best of albumlijst vd jaren 60.

Mag misschien qua attitude zijn tijd ver vooruit geweest zijn, muzikaal gelijkt dit nergens naar. Echt niet.

Werd mij ook ooit getipt (in de punktijd), maar dan als alternatief voor Led Zeppelin. Vond er geen ruk aan.

[MarkS]

Ik had geen idee wat het was, het klonk niet naar iets dat ik ooit gehoord had. Kon het niet goed plaatsen.

Ik hoorde in de jaren daarna wel 'ns wat Philip Glass, zo hier en daar, maar het sloeg niet echt aan. Stond te ver af van waar ik toendertijd mee bezig was.

Zo'n jaar of zeven na dat museum ontmoette ik Kryptozoid, en hij liet me Koyaanisqatsi zien.
Dat was een erg fijne hereniging, kan ik jullie vertellen.

Ik weet nog dat het gelijk aansloeg bij mij. Een muziekleraar liet minimalistische muziek horen.
Was de enige in de klas die het goed vond (hoe oud was ik, 16?)
Jaren later kwam Glass met Koyaanisqatsi in Groningen, en ik ging er niet naartoe.
Altijd spijt van gehad later.

Paar jaar geleden was in de HmH een integrale uitvoering met het Philipp Glass Ensemble en de film op groot scherm.
Blij dat Glass nog leefde!

Ik had vorig jaar 'Music for 18 Musicians' eens opgezet in de auto, met Krautsurfette (die toen zes was) achterin. Toen ik haar na een tijdje vroeg waarom ze zo stil was, zei ze "Ik vind het zo mooi".

Gaaf. Hoop dat ik dat met mijn dochter ook nog eens ga meemaken.