
Een roman.

En ik heb het gekocht omdat ik de film Under the skin één van de beste films ooit vind.
Nog iets nieuws over Phil Collins?
Dat overkomt de besten wel eens. Komt vanzelf weer goed.
Zie ook het optische hulpmiddelen topiek.
Wat zeg je nou, is Jonathan Sacks overleden?!
Daar hebben meer forumnerds last van!
Hij's nog niet dood.
Dat topiek met de links naar pornosites?
Rainy Day Woman schreef: ↑17 jan 2021, 17:35Daar ga ik dan maar vanuit.
Die zal intussen waarschijnlijk al wel begonnen te stinken...gung ho schreef: ↑17 jan 2021, 19:25Rainy Day Woman schreef: ↑17 jan 2021, 17:35Daar ga ik dan maar vanuit.
Rainy!
Maar het komt me niet onbekend voor. Precies voor dit soort tijden ligt Samuel Pepys al ruim anderhalf jaar naast mijn bed...
Ja, helaas... 7 november jl.
Die is ook dood en - so it goes - uitgesproken.
Nice.MarkS schreef: ↑18 jan 2021, 11:54Overigens lees ik dit onderhoudende blog als ik me op mijn werk verveel: https://ephemeralnewyork.wordpress.com/
In ‘Het is aan ons’ laat Merlijn Twaalfhoven zijn licht schijnen op hoe kunst kan helpen de wereld te veranderen. Eenieder van ons kan bijdragen aan het oplossen van kleine en grote wereldproblemen. Hoe dat werkt, laat Merlijn Twaalfhoven zien in dit bevlogen en onverbloemd idealistische boek. Als componist en theatermaker organiseerde hij overal ter wereld onalledaagse, prikkelende voorstellingen. We reizen met hem mee, naar een vluchtelingenkamp in Jordanië, een huiskamerfestival in Jeruzalem, een oude fabriek in Zaandam, de Carnegie Hall in New York en een VN-conferentie in Alpbach. Onderweg wordt duidelijk waarom schoonheid en verwondering een plek verdienen in ons dagelijks leven. Merlijn Twaalfhoven spoort ons aan de creatieve, speelse en onderzoekende houding die hij ‘de kunstenaarsmindset’ noemt, wakker te schudden. Aanstekelijk en praktisch laat hij zien hoe we die kunnen inzetten voor een betere wereld. We hebben het allemaal in ons om iets van waarde te maken - en als we onze krachten bundelen, maken we het verschil. Het is aan ons!
Gisteren uitgelezen. Prachtig boek! En wat een eigenzinnige en curieuze componist was Charles Ives.(klaz*) schreef: ↑14 jan 2021, 12:22
Boeiende biografie!Mad Music is the story of Charles Edward Ives (1874-1954), the innovative American composer who achieved international recognition, but only after he'd stopped making music. While many of his best works received little attention in his lifetime, Ives is now appreciated as perhaps the most important American composer of the twentieth century and father of the diverse lines of Aaron Copland and John Cage. Ives was also a famously wealthy crank who made millions in the insurance business and tried hard to establish a reputation as a crusty New Englander.
To Stephen Budiansky, Ives's life story is a personification of America emerging as a world power: confident and successful, yet unsure of the role of art and culture in a modernizing nation. Though Ives steadfastly remained an outsider in many ways, his life and times inform us of subjects beyond music, including the mystic movement, progressive anticapitalism, and the initial hesitancy of turn-of-the-century-America modernist intellectuals.
Deeply researched and elegantly written, this accessible biography tells a uniquely American story of a hidden genius, disparaged as a dilettante, who would shape the history of music in a profound way.![]()
Leuk zeg!Number9 schreef: ↑01 feb 2021, 16:45Serieus!![]()
Zo blijkt maar hoe belangrijk het is meerdere (vele) (vertalingen van de) Bijbel(s) in huis te hebben.Gisteren op m'n verjaardag is mijn collectie overigens aangevuld met een Italiaanse vertaling (de Diodati-vertaling uit de 16e eeuw, zeg maar de Italiaanse SV), en de 28e editie van de Nestlé-Aland.
![]()
Inhoudelijk misschien dertig meest kleine of heel kleine wijzigingen (iets andere woordvolgorde bijvoorbeeld), alleen in de 7 Katholieke Brieven (Jacobus, Petrus, Johannes, Judas), maar - zo las ik in de inleiding - een grondige revisie van het notenapparaat en de wijze waarop de verschillende manuscripten (alleen al het overzicht van de manuscripten is indrukwekkend) in de vergelijking van verschillende tekstgetuigen gepresenteerd zijn. Op het eerste gezicht een flinke uitbreiding t.o.v. NA25, die ik ook heb. Behalve dat de inleiding nu alleen in het Duits en Engels is en niet zoals in NA25 ook in het Noors (of Deens?) en Latijn is weergegeven.(klaz*) schreef: ↑01 feb 2021, 17:01Leuk zeg!Number9 schreef: ↑01 feb 2021, 16:45Serieus!![]()
Zo blijkt maar hoe belangrijk het is meerdere (vele) (vertalingen van de) Bijbel(s) in huis te hebben.Gisteren op m'n verjaardag is mijn collectie overigens aangevuld met een Italiaanse vertaling (de Diodati-vertaling uit de 16e eeuw, zeg maar de Italiaanse SV), en de 28e editie van de Nestlé-Aland.
![]()
Weet je of er nog veel wijzigingen zijn aangebracht in de NA28?
Ik erger me er nu al kapot aan.Kate beweert dat zij de laatste mens op aarde is. Ze woont in de verlaten musea die ze op haar tochten aandoet en klampt zich vast aan haar passie voor beeldende kunst, haar laatste strohalm. Zo probeert ze de tergende eenzaamheid die ze ervaart te lijf te gaan. Over haar verleden is wel iets bekend maar niet veel, en wat ze erover prijsgeeft blijkt niet altijd even betrouwbaar. Kate wantrouwt de taal en ziet er de grote beperkingen van in, een gegeven dat David Markson weet uit te drukken in hypnotiserend prachtig proza. Wittgensteins minnares bereikte in de jaren tachtig de status van cultboek en kan bogen op lovende kritieken van zowel literatuurminnaars als filosofen. Deze roman is een eindtijdsfantasie, een experimenteel literair werk en een huiveringwekkend vervreemdend boek in één. Met een nawoord van Lieke Marsman: 'Wittgensteins minnares is het boek dat me liet zien dat in literatuur alles kan en mag.'
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten